Laatste verslag
Door: Renate Wolters
Blijf op de hoogte en volg Renate
16 Juli 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Het is heel lang geleden dat ik iets heb geschreven dus alvast een waarschuwing dit wordt een lange...
Ik realiseerde mij net dat de laatste keer dat ik geschreven heb in mei was.. oeps schandalig eigenlijk. In de tussen tijd is heel veel gebeurd dus zal proberen de belangrijkste dingen te vertellen in chronologische volgorde. Ook wil ik iedereen die door middel van sponsoring ons project op Beautiful Gate mogelijk hebben gemaakt nog een keer bedanken!
Eind mei zijn wij (Kimberly en ik) uitgenodigd door onze lieve collega's om een nachtje in een township door te brengen. Voorbereid op kou en regen gingen we op pad en kwamen we er s'avonds achter dat we in Langa bij Buzi (onze verpleegster) zoude slapen samen met een paar andere collega's. Natuurlijk verwachtte wij een shack maar achteraf bleek het stom van ons om dit te verwachten want we sliepen gewoon in een leuk knus en warm huisje. Logisch natuurlijk want Zuid-Afrikanen tonen vooral wat zij wel hebben (een mooi huis) en niet de shacks van hun collega's. Na een interessante en slapeloze nacht waren wij weer een ervaring rijker. Iedereen slaap hier in een bed met als gevolg dat Kimberly en ik die een paar maatjes kleiner zijn dan de rest volledig gesandwiched waren. S'nachts heb ik schoten gehoord en mensen horen schreeuwen. Dit maakte mij er weer van bewust dat buiten deze mooie muren zich veel meer afspeelt dan getoond word, het laat een stukje van de ingewikkelde problematiek van Zuid-Afrika zien.
Om duidelijk te maken hoe belangrijk het volgende stukje is moet ik jullie eerst vertellen over Thabo. Dit is een collega van mij, hij is 23 en heeft een zoontje van 2. Hij heeft een doorsnee township leven. Moeder is er nooit geweest, vader ongeïnteresseerd, woont in een shack die aan alle kanten lekt en heeft een megaschuld omdat hij toch de kracht had om een studie te gaan doen (ICT). Thabo is de meest lieve en bijzonderste jongen die ik ooit heb ontmoet. En hij heeft een droom..Tabelberg en Devilspeak beklimmen. Dit klinkt heel simpel maar is voor iemand als hem een behoorlijke uitdaging omdat deze 2 bergen in het centrum liggen en het vervoer enzo een fortuin kost voor hem... het ligt gewoon niet zo in zn bereik... Daarom hebben Kimberly en ik besloten beide bergen te beklimmen met hem. En niet zomaar we hebben de langste en mooiste en langste route genomen en zijn op Tafelberg 7 uur onderweg geweest. Maar allemaal dubbel en dwars waard!
Verder heb ik helaas mogen meemaken hoe hier gerouwd wordt. Een collega, Mpendulo, van ons is op 29 jarige leeftijd overleden aan waarschijnlijk een hersenbloeding of hartstilstand. Die bewuste zaterdagmiddag was ik (hoe ijverig dat ik ben) aan het werk bij Beautiful Gate. Rond lunchtijd kwam hij naar mij toe en zei dat hij naar huis ging om te lunchen en of ik dit wilde doorgeven aan zijn supervisor. Die zelfde avond kregen wij een email dat Mpendulo is overleden tijdens zijn lunch. Natuurlijk was dit behoorlijk schrikken. De manier waarop er afscheid wordt genomen vond ik heel bijzonder. Iedereen gaat langs bij de familie om zijn steun te betuigen door middel van zingen, dansen en woorden over de overleden persoon. Dit hebben wij ook gedaan met het hele team van Beautiful Gate.
Om even over te gaan op vrolijker nieuws van Beautiful Gate...de activiteit met de kinderen was een groot succes. Voor iedereen die het gemist heeft, Kimberly, Stefanie en ik hebben samen met heel veel sponsoren een dag uit georganiseerd voor de kinderen van het tehuis van Beautiful Gate. Ons doel was een leerzame en leuke dag waarop deze kinderen hun eigen problemen kunnen vergeten en kind kunnen zijn. We zijn naar het Science Centre geweest en hebben heel veel nodige spulletjes gekocht zoals speelgoed, toiletspullen en schoentjes.
Begin juli zijn er 2 nieuwe huisgenootjes bijgekomen wat super leuk is natuurlijk! Samen met Vanessa (een van deze 2), Carmen en Kimberly zijn we een heerlijk weekendje weg geweest naar Aquilla om wilde diertjes te kijken! Het blijft zo bijzonder om deze enorme dieren in het wild te zien! Ook zijn we naar Hermanus geweest (zonder Vanessa met Stefanie) om walvissen te spotten! Na een misselijkmakende boottrip hebben we ze gezien! Heel leuk maar het zijn niet echt de meest spectaculairste beesten doe mij maar leeuwen of giraffe. Na deze twee heerlijke weekenden begon iedereen te realiseren dat het einde nu heel dichtbij komt.
Natuurlijk hebben we nog veel meer gedaan zoals:
* Rugby wedstrijd van het nationaal team
* High tea in Mount Nelson Hotel
* Food, wine shows en voor de afwisseling wines estates bezocht. We hebben de winnaar van Master Chef Australië ontmoet!
Tijdens mijn stage ben ik druk bezig geweest met het opzetten van de Hope Club. Hiervoor mocht ik allemaal mensen uit de gemeenschap interviewen over hun levensverhaal en de hoop daarin. Dit was ongelofelijk bijzonder en heeft mij veel geleerd over het leven van de mensen hier. De verhalen zijn ontzettend ontroerend en het gebeurde dan ook dan ik na een interview even bij moest komen.. Vorige week heb ik op 10 juli afscheid moeten nemen op mijn stage wat ongelofelijk moeilijk was. Ik heb heel veel mooie woordjes mogen horen over mijzelf van mijn collega's wat mij erg ontroerde. Het afscheid was zoals verwacht een en al janken geblazen. Deze mensen hebben mij zoveel geleerd op professioneel en persoonlijk gebied over de meest uiteenlopende dingen, van religie tot gebruiken en werken binnen een andere cultuur. Maar ook hebben zij mij veel geleerd over onvoorwaardelijk respect en liefde voor de mensen om je heen.
Tot de 26ste ben ik bezig met de groepen van Global Exploration die Kaapstad verkennen en helpen op lokale projecten. Dit is een ongelofelijk uitdaging maar heel leuk. Ik ontmoet weer heel veel interessante mensen waaronder een ex-gevangenen die terug geeft aan de gemeenschap door wezen te helpen die in shack wonen tussen de bierbarretjes. Dit is een gevaarlijk gebied voor deze kinderen om te wonen en de shack is in heel slechte staat. Ik ben er nu twee keer geweest en het is echt vreselijk. Gelukkig zijn we nu samen met Global bezig met plannetjes om deze kinderen te helpen.
Nu ga ik genieten van mijn laatste 10 dagen Zuid-Afrika en proberen er niet aan te denken dat het maar 10 dagen zijn...
Tot snel! Veel liefs x
-
16 Juli 2014 - 22:29
Casper:
Booh! Schaam je zo lang niks schrijven:P
Nee natuurlijk wist ik alles al maar wel super leuk om nog eens te lezen wat je wel niet allemaal mee maakt in zo een korte tijd.
Kus -
16 Juli 2014 - 22:56
Leonne:
Hey Renate,
Wat vliegt de tijd. Ik kan me voorstellen dat je nog lang niet naar huis wil, maar ik ben blij je binnenkort weer thuis te zien.
Het doet goed om te lezen hoeveel je daar geleerd hebt en dat je het ondanks minder goede momenten het zo ontzettend naar je zin hebt (gehad). Je bent er weer sterker door geworden.
Ik ben ervan overtuigd dat jij daar ook iets achterlaat, waar men nog vaak aan terug zal denken......
Nog heel veel plezier en tot snel..
Dikke knuffel xxxxx -
17 Juli 2014 - 08:08
Martine:
Lieve Renate,
Wat zijn we ongelooflijk trots op je.
Zo mooi om je te zien ontwikkelen van dat lieve kuiken in die mooie zwaan. Wat heb jij je vleugels uitgeslagen zeg.
Je hebt zoveel levenservaring opgedaan, het maakt je leven rijker.
Je rugzak vol kennis, ervaringen en liefde. Wie zaait zal oogsten.
Heel veel sterkte met het afscheid, het zal niet meevallen.
En geniet nog met volle teugen.
Tot snel!
Veel liefs martine
-
17 Juli 2014 - 17:53
Odie Du Chatinier:
Hé lieve dochter,
Alles wat je daar doet maakt me nog trotser dan ik al was op je.
Alle verhalen laten zien hoe je gegroeid bent als mens. Maar het allermooiste is toch wel dat we jou volgende week weer veilig op Nederlandse bodem hebben, al is het dan niet voor lang.
Geniet nog even van Kaapstad en alle mooie dingen daar.
Veel liefs,
Mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley